#ผ้ายันต์ม้าเสพนางเขียนมือพิมพ์พี่วาสนาครูบาต๋าวัดบ้านเหล่า

ปัจจุบันผ้ายันต์ม้าเสพนางของครูบาต๋า วัดบ้านเหล่า ได้รับความนิยมแพร่หลายเป็นที่ต้องการของคนไทยและชาวต่างประเทศ หายาก ราคาค่าเช่าหาก็แพงขึ้นทุกวัน รุ่นที่นิยมสุดชื่อ “พี่เจี๊ยบ” ราคาเช่าหาอยู่กันที่หลักแสนกว่าถึงสองแสนแล้วแต่ความสวยงามและความสมบูรณ์ของสภาพผ้า มีหลายท่านสงสัยและตั้งคำถามว่ามีกันทั้งหมดกี่รุ่น ? ชื่ออะไรบ้าง ? รุ่นไหนสร้างกี่ผืน ? ต้องทำจากผ้าคลุมศพหญิงสาวตายโหงเพียงอย่างเดียวหรือพิธีกรรมเป็นยังไงบ้าง ในฉบับนี้ข้าพเจ้าในฐานะศิษย์รุ่นสุดท้ายที่เคยรับใช้ท่านครูบาต๋าจะขอไขข้อข้องใจให้แก่ท่านทั้งหลายผ้ายันต์ม้าเสพนางของครูบาต๋าสร้างทั้งหมดอยู่ ๑๕ รุ่น รุ่นแรกสร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๖ ชื่อ “พี่ทองพูน” สร้างตั้งแต่ตอนที่ครูบาต๋าดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดควรนิมิตร ตำบลมะขามหลวง อำเภอสันป่าตอง จนกระทั่งปี พ.ศ. ๒๕๑๗ ครูบาต๋าได้สละตราตั้งเจ้าอาวาสวัดควรนิมิตรคืนเจ้าคณะอำเภอสันป่าตอง เพื่อขอไปปรนนิบัติรับใช้ท่านครูบาชุ่ม วัดวังมุย จังหวัดลำพูน ผู้เป็นอาจารย์ซึ่งชราภาพและเริ่มอาพาธ ครูบาต๋าจึงไม่ได้สร้างผ้ายันต์ม้าเสพนางและวัตถุมงคลอย่างอื่นต่อและได้สร้างผ้ายันต์ม้าเสพนางรุ่นที่ ๒ ใน ๒ ปีต่อมา เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๘ ชื่อ “พี่รุ่งรัตน์” และสร้างรุ่นที่ ๓ ในปี พ.ศ. ๒๕๑๙ ชื่อ “พี่ศรีทอง” (ต้อย) เพื่อแจกให้แก่ชาวบ้านเหล่าและชาวสันป่าตอง พ่อค้าประชาชนที่อยู่ใกล้เคียง ที่ได้เข้ามาช่วยกันแผ้วถางวัดร้างกลางทุ่งนาที่ดอนทุ่งมะโจกสันป่าตองซึ่งปัจจุบันก็คือวัดบ้านเหล่า จนกระทั่งปี พ.ศ. ๒๕๒๐ หลังเสร็จพิธีปลงศพท่านครูบาชุ่ม ศิษย์ที่อยู่อำเภอพระประแดง สมุทรปราการได้เดินทางมาช่วยครูบาต๋าสร้างศาลาบาตรและพระวิหารที่วัดร้างบ้านเหล่าจนแล้วเสร็จ ในปี พ.ศ. ๒๕๒๒ และได้สร้างเหรียญรุ่นแรกถวายครูบาต๋าเป็นที่ระลึกในการฉลองสมโภชพระวิหารในครั้งนั้น ซึ่งมีเกจิอาจารย์ล้านนาสายปฏิบัติที่เคยรับใช้ใกล้ชิดท่านครูบาเจ้าศรีวิชัยและเป็นเกจิอาจารย์ที่ครูบาต๋านับถือมาร่วมพิธีพุทธาภิเษกในครั้งนั้นด้วยมีครูบาอิน วัดฟ้าหลั่ง, ครูบาอินโต วัดบุญยืน, ครูบาอินตา วัดห้วยไซร้ ฯลฯ และได้รับการแต่งตั้งชื่ออย่างเป็นทางการว่า “วัดอุโบสถบ้านเหล่า” แต่การสร้างถาวรวัตถุในวัดบ้านเหล่ายังคงค้างอีกหลายอย่าง ต้องใช้ทุนทรัพย์และปัจจัยมากพอสมควร ปัจจัยที่ชาวบ้านเหล่าช่วยกันถวายมาไม่เพียงพอ ญาติโยมที่รู้ข่าวจึงได้เดินทางมาจากทุกทั่วสารทิศเพื่อมาร่วมกันสร้างกุศลบุญร่วมกับครูบาต๋าในครั้งนั้น ครูบาต๋าจึงตอบแทนญาติโยมด้วยการสร้างวัตถุมงคลและสร้างผ้ายันต์ม้าเสพนางขึ้นมาอีก ๑๐ รุ่น ในระยะเวลา ๔ ปี เพื่อมอบให้แก่ญาติโยมที่ได้สละแรงกายและทรัพย์สินส่วนตัวร่วมกันสร้างถาวรวัตถุเพื่อสืบทอดบวรพระพุทธศาสนาในวัดบ้านเหล่าจนแล้วเสร็จ ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๒๓-๒๕๒๖ ครูบาต๋าได้เริ่มสร้างผ้ายันต์ม้าเสพนางรุ่นที่ ๔ ชื่อ “พี่เจี๊ยบ” โสภาวรรณ ซึ่งเป็นรุ่นที่นิยมที่สุด รุ่นที่ ๕ ชื่อ “พี่เทียมต๋า” รุ่นที่ ๖ ชื่อ “พี่หน้อย” ประทุม รุ่นที่ ๗ ชื่อ “พี่เทียมจั๋น” รุ่นที่ ๘ ชื่อ “พี่ศิริพร” รุ่นที่ ๙ ชื่อ “พี่สมพิต แสนจิตต์” รุ่นที่ ๑๐ ชื่อ “พี่วาสนา” รุ่นที่ ๑๑ ชื่อ “พี่สุพิน” รุ่นที่ ๑๒ ชื่อ “พี่สมพร” รุ่นที่ ๑๓ ชื่อ “พี่ศิริลักษณ์ สมเพชร”

เว้นว่างจากการสร้างผ้ายันต์ม้าเสพนางไปนาน ๔ ปี เพราะถาวรวัตถุในวัดบ้านเหล่าสร้างเสร็จสมบูรณ์ ครูบาต๋าไม่ได้สร้างผ้ายันต์ม้าเสพนางต่อ แต่ในปี พ.ศ.๒๕๓๐ มีญาติโยมเดินทางมาจากตัวเมืองเชียงใหม่จากอำเภอพระประแดง สมุทรปราการ จากกรุงเทพฯและนครปฐม มาขอเมตตาให้ครูบาต๋าสร้างผ้ายันต์ม้าเสพนางขึ้นมาอีก บางท่านมานอนรอกันเป็นอาทิตย์ ด้วยความสงสารครูบาต๋าจึงบอกจะสร้างให้อีก ๒ รุ่นเท่านั้น ก็คือรุ่น “พี่นาย” นงนุช และรุ่น “พี่อำพร” ซึ่งในโอกาสนั้นครูบาต๋า ได้มอบหมายให้ข้าพเจ้าซึ่งในขณะนั้นบวชเรียนเป็นผู้วาดต้นแบบผ้ายันต์ม้าเสพนาง ๒ รุ่นสุดท้าย ด้วยวิวัฒนาการและเทคโนโลยีที่ทันสมัยขึ้น ๒ รุ่นสุดท้ายของผ้ายันต์ม้าเสพนางครูบาต๋า จึงเป็นแบบซิลค์สกรีนไม่ใช่แบบพิมพ์เหมือนผ้ายันต์ม้าเสพนางในยุคต้นของท่าน

(ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของข้อมูลคุณต้น สันป่าตองเป็นอย่างสูงครับ)

สนใจสอบถามได้ครับ