ตะกรุดคู่ชีวิต เนื้อทองฝาบาตร ลพ.เรือง วัดบ้านดง อ.ชาดตระการ จ.พิษณุโลก ดอกนี้สวยมาก ไม่ผ่านการใช้มาก่อน ถักเชื้อกลงรักปิดทอง คราบไคลความเก่าขนาดมาตรฐาน สภาพ 100% คนในพื้นที่เรียกว่า "ตะกุดราวนม" เพราะคนที่อาราธนานำไปใช้จะแขวนสะพายแล่งจากคอด้านหนึ่งมายังซอกแขนอีกด้านหนึ่ง (เหมือนนักรบโบราณที่คาดดาบไว้ด้านหลัง) ขนาดความยาว 7 นิ้ว เส้นผ่าศูนย์กลาง 1.5 ซม. เลี่ยมทองพร้อมใช้ ( น้ำหนักทอง 9.7 กรัม ) พร้อมประกาศนียบัตรรางวัลที่ 2 ในงานประกวดพระเครื่องฯ จ.พิษณุโลก ปี 55  

         ลพ.เรือง วัดบ้านดง  อ.ชาดตระการ จ.พิษณุโลก ผู้สร้างตำนานตะกรุดคู่ชีวิต ( พระพุทธเจ้าห้ามอาวุธ ) ยันต์คู่ชีวิต คือมีอยู่แล้วชีวิตอยู่คง เป็นยันต์ที่ได้ใช้กันมาตั้งแต่สมัยอยุธยายังรุ่งโรจน์ เป็นยันต์๐หนึ่งในตำราพิชัยสงครามได้ระบุไว้เป็นยันต์ชั้นสูง หาค่าประมาณมิได้

          จากตำราสมุดข่อยของ ลพ.เรือง วัดบ้านดง เขียนไว้ว่า " ยันต์นี้ลงตะตรุด(ตะกรุด) ไม่ต้องเสกยิงเอาเทิด" เพียงเท่านี้จะเห็นว่ายันต์นี้มีอนุภาพสูงยิ่งเพียงใด 

           ท่านเจ้าคุณพระราชรัตนรังษีเจ้าคณะจังหวัดพิษณุโลกในสมัยเยาว์วัยได้เคยเห็น ลพ.เรือง ฯ เมื่อครั้งที่ท่านไปปลุกเสกเครื่องรางของขลังที่วัดนางพญา เมื่อปี พ.ศ. 2461  ท่านเจ้าคุณฯ เล่าว่า ลพ.เรือง ฯ เห็นพระรูปร่างสูงใหญ่ เสียงดัง มีเชื้อกระเหรี่ยง หูยาน ที่ติ่งหูของท่านเจาะรูสำหรับร้อยตุ้มหูแบบกระเหรี่ยงเปฌนรูใหญ่ ท่านชอบสูบบุหรี่มวนโต ขณะพักสูบบุหรี่ท่านเอาบุหรี่ยัดไว้ที่รูติ่งหูนั่นเอง มีคนเข้าไปกราบเรียนถามท่านในงานนี้ว่า " ตะกรุดของหลวงพ่อขลังยิงไม่ออกหรือไม่ "  ท่านตอบว่า " ไม่รู้ แต่ถ้าอยากจะลอง ก็ให้ลองที่องค์ท่านเองก็ได้" ปรากฎว่าคนถาม ไม่กล้าลอง ท่านจึงให้เอาลูกปืนออกเหลือแต่แก๊บ ( ปืนสมัยก่อนจะเป็นปืนแก๊บที่ทำกระสุนปืนเอง)ปรากฎว่า ยิงเท่าไหร่ก็ไม่ดัง ท่านเจ้าคุณฯ ได้เล่าเพิ่มเติมว่า สมัยที่ ลพ.เรืองฯ ไปสร้างสำนักสงฆ์ ที่ อ.ชาดตระการ (ขณะนั้นขึ้นกับ อ.นครไทย ) จ.พิษณุโลก บริเวณนั้นยังเป็นป่าดงดิบ ( ถึงเรียกกันในสมัยนี้ว่า ต.บ้านดง )มีสัตว์ป่ามากมาย คืนหนึ่งขณะ ลพ.เรือง ฯ นอนจำวัดอยู่ มีเสือโคร่งได้เข้ามาตะปบตัวท่านแล้วลากเข้าไปในป่าแต่เสือตัวนั้น กัดหลวงพ่อไม่เข้าจึงตะปบจนท่านสลบไปแล้วเอาไปหมกไว้ในพงหญ้าเพื่อกลับมากินซากใหม่ พอท่านฟื้นขึ้นมาท่านจึงเดินกลับวัด แล้วยังมาเล่าให้ชาวบ้านฟังว่า ไอ้เสือเอากูไปกิน มันกัดไม่เข้า ยังเอากูไปฝังไว้อีก 

           ตะกรุด ลพ.เรือง ฯ โด่งดังอีกครั้ง เมื่อเกิดมีการยิงกันตายเกิดขึ้นเนื่องจากมีชายหนุ่ม 2 คนท้าประลองความเหนียวว่าใครจะแน่กว่ากัน เจ้าของ ตะกรุ ลพ.เรือง ฯ ถูกยิงก่อน ปรากฎว่ายิงไม่ออก และตัวเจ้าของตะกรุดยิงฝ่ายตรงข้ามบ้าง ปรากฎว่า อีกฝ่ายหนึ่งตายคาที่ เจ้าของ ตะกรุด ลพ.เรือง ฯ ที่ยิงเขาตาย เลยต้องติดคุกไป

           สมัยที่เจ้าของร้านทำงานอยู่ที่ อ.ชาดตระการ มี กำนัน ต.บ้านดง ขับขี่รถจักรยานยนต์ออกจากบ้านจะไปประชุมที่ อำเภอโดยมีลูกบ้านอาศัยซ้อนท้ายมาด้วยถูกคนร้ายจำนวนหลายคนซุ่มยิงด้วยอาวุธปืนนานาชนิดระหว่างทาง แต่หนีรอดมาแจ้งตำรวจได้ โดยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด ส่วนลูกบ้านที่ซ้อนท้ายมาด้วยถึงแก่ความตาย และกำนันคนเดียวกันนั้น ไม่นานนักนอนอยู่ที่บ้าน ถูกฟ้าผ่าลงมาที่ห้องนอน จนที่นอนไหม้หมด แต่กำนันคนดังกล่าว ไม่เป็นอะไร และหลังจากแก่เฒ่าเสียชีวิตตามอายุไขยแล้ว  ตะกรุดดอกดังกล่าวได้ตกมาเป็นของบุตรชายที่เป็นผู้ใหญ่บ้านอยู่ที่ ตำบลบ้านดง ซึ่งเจ้าของร้านเคยได้ขอดูแล้ว เป็นตะกรดราวนมขนาด 7 นิ้ว เนื้อทองฝาบาตร แต่สภาพบุ๊บบิ๊บบู้บี้ยับเยินเป็นยิ่งนัก