ในคัมภีร์พระเวทของศาสนาพราหมณ์ ที่มีอายุมากกว่า 4000 ปี

ระบุไว้ว่า  “ พระฤาษี มีมาก่อนที่ในโลกนี้จะมีศาสนาหลักอย่างเป็นทางการ

เพราะเหตุว่า บทบันทึกของคัมภีร์พระเวทนั้นเกิดจากพระฤาษี 10 องค์ 

ได้แก่   พระฤาษีอัฏฐกะ  พระฤาษีวามกะ  พระฤาษีมามเทวะ พระฤาษีเวสสมิตวะ

พระฤาษียมตัดคี  พระฤาษีอังคีรสะ พระฤาษีภารทวะชะ  พระฤาษีเสฏฐะ  พระฤาษีกัสสปะ  พระฤาษีภัคคุ

ได้นั่งบำเพ็ญเพียรภาวนาอยู่ที่ยอดเขาหิมาลัย ทุกท่านต่างเป็นผู้ที่มีธรรมบารมีสูงมาก  

และพระฤาษีทั้ง 10 ต่างได้ยินเสียงทิพย์ ที่ล่องลอยมาจากสรวงสวรรค์

ในเวลาเดียวกัน มีความหมายเดียวกัน  ประดุจดั่งมีเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่

ผู้พลังมหาศาล  ที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเป็นผู้มาสอนวิชาความรู้ 

รวมถึงหลักธรรมสำคัญให้กับพระฤาษีทั้ง 10 องค์ได้ฟังจนเข้าใจ  หลังจากเสียงหายไป

พระฤาษีทั้ง 10 ตื่นขึ้นจากการบำเพ็ญตบะพร้อมกันแล้วต่างมีความเห็นตรงกันว่า

“ ต้องบันทึกไว้จะได้เกิดความเข้าใจในแนวทางเดียวกัน

และ เพื่อใช้ในการค้นคว้าศึกษาปรัชญาความรู้ของคำสอนเหล่านี้ให้ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น"

 ซึ่งบันทึกของพระฤาษีทั้ง 10 องค์นี้เรียกว่า “ ศรุติ “ 

ซึ่งหมายถึง ได้รับฟังมาจากพระผู้เป็นเจ้า

ถือว่าเป็นสิ่งที่ได้ยินได้ฟังมาจากพระผู้เป็นเจ้าโดยตรง 

เป็นของที่มีอยู่ชั่วนิรันดร เป็นลมหายใจของพระผู้เป็นเจ้า 

เป็นสัจธรรมที่แสดงถึงประสบการณ์ทางวิญญาณของพระฤๅษีทุกองค์  

และ ต่อมาก็ได้พัฒนาเกิดเป็น  คัมภีร์พระเวทของศาสนาพราหมณ์  ( คำว่า เวท หมายถึง ความรู้ ) 

คัมภีร์พระเวทได้ถูกบันทึกไว้เป็นภาษาสันสกฤต  เป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ฉบับแรกของศาสนาพราหมณ์

ด้วยเหตุนี้พระฤาษีจึงเป็นนักบวช  เป็น ครู ของเหล่าเทพเทวดา และ มนุษย์ ที่ควรค่าแก่การเคารพบูชา 

เพราะท่านต่างมีบารมีไม่แพ้เทพเจ้าองค์ใด  และเทพเจ้าทุกองค์นั้นยังเคารพและยำเกรงท่าน

ในฐานะความเป็นครูผู้ทรงศีลที่มีบารมีขั้นสูง

พ่อปู่ฤาษี เนื้อสัมฤทธิ์ ใต้ฐานดินไทย  ผิวหิ้งเดิมๆหน้าตัก 5 นิ้ว ความสูง 7 นิ้วครึ่ง