พระปิดตาหลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ อาจารย์คำบ่อ  เลี่ยมทอง (เกสาลอยตรงสะดือ) สร้างปีพ.ศ.2516 วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่

** มวลสารการสร้างพระมีดังนี้ **

1. ว่านเกสรดอกไม้

2. ดินจากสังเวชนียจากประเทศอินเดีย

3. ใบพลับพลึงที่ใช้พันเข่าหลวงปู่แหวนตอนอาพาธเจ็บหัวเข่า พระผงชุดนี้ยังปรากฎพบว่ามี เกศาและผงตะไบของเศษพระพุทธรูปเก่า โรยที่ด้านหน้าองค์พระ

** พิมพ์พระที่สร้างขึ้นมามีดังนี้ **

1. พิมพ์สมเด็จ มี 3 พิมพ์

-ฐานแซม

-ฐานสามชั้น พิมพ์พระประธาน

-ฐานสามชั้น พิมพ์ทรงเจดีย์

-สมเด็จหลังเรียบ

-สมเด็จสองหน้า

2. พิมพ์รูปเหมือนหลวงปู่แหนวนนั่งปักกลด

3. พิมพ์พระพุทธชินราช

4. พิมพ์พระปิดตา

** หลวงปู่แหวน สุจิณโณ เป็นพระอริยสงฆ์ที่เป็นที่เคารพสักการะอย่างสูงยิ่ง จากพุทธศาสนิกชนทุกเทศทุกวัย ทั้งในและต่างประเทศ แม้หลวงปู่แหวนจะได้ลาขันธ์ไปตั้งแต่คืนวันที่ 2 กรกฎาคม 2528 แต่ความทรงจำในกระแส เมตตา ปฎิปทาสัมมาปฎิบัติ จริยาวัตรที่งดงาม พร้อมกับธัมโมวาทอันล้ำค่าของหลวงปู่แหวน ก็ยังส่องสว่างอยู่กลางใจของพวกเราชาวพุทธทุกผู้ทุกนาม หลวงปู่แหวน จำพรรษา วัดป่าบ้านปง อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ และ วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่ สมัยที่ท่านพำนักที่วัดดอยแม่ปั๋ง มีสาธุชนไปนมัสการท่านมากมายมหาศาล เป็นที่เคารพศรัทธาเลื่อมใสอย่างสูง หลวงปู่ท่านได้ละสังขารวันที่ 2 ก.ค. 2528 ณ โรงพยาบาลมหาราช(สวนดอก) อ.เมือง จ.เชียงใหม่ สิริรวมอายุ 98 ปี  ** ประวัติหลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ เดิมท่านชื่อ ญาณ หรือ ยาน รามศิริ เกิดวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2430 จังหวัดเลย เมื่อหลวงปู่อายุประมาณ 5 ขวบ พอจำความได้บ้างว่าก่อนที่มารดาจะเสียชีวิตได้เรียกไปสั่งเสียว่า ลูกเอ๋ย แม่ยินดีต่อลูก สมบัติใด ๆ ในโลกนี้ จะเป็นกี่ล้านกี่โกฏก็ตามแม่ก็ไม่ยินดี และแม่จะยินดีมาก ถ้าลูกจะบวชให้แม่จนตายในผ้าเหลืองไม่ต้องสึกออกมามีเมียนะลูกนะ อนึ่งยายของหลวงปู่ได้ฝันว่าเห็นหลานชายไปนั่งไปนอนอยู่ในดงขมิ้นจนเนื้อตัวเหลืองอร่ามน่าชม จึงได้มาร้องขอให้บวชเช่นเดียวกัน ด้วยคำพูดของแม่ในครั้งนั้น เป็นเหมือนพรสวรรค์คอยเตือนสติอยู่ตลอดเวลา มันเป็นคำสั่งที่ก้องอยู่ในความทรงจำมิรู้เลือนจนในที่สุดท่านก็ได้บวชตามความประสงค์ของมารดาและใช้ชีวิตอยู่ในผ้าเหลืองจน ตลอดอายุขัย ท่านเคยอยู่บนดอยสูงกับชาวเขาเกือบทุกเผ่า อยู่ในป่าเขาภาคเหนือตอนบน เช่น เชียงราย เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน ลำปาง ส่วนภาคเหนือตอนล่าง เช่น แพร่ น่าน ตาก กำแพงเพชร อุตรดิตถ์ สุโขทัย พิษณุโลก ท่านเคยจาริกไปครั้งคราว จึงนับได้ว่า วัดดอยแม่ปั๋ง เป็นสถานที่ซึ่ง หลวงปู่อยู่จำพรรษามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2505 จวบจนมรณภาพ **หลวงปู่แหวน มีโรคประจำตัวคือ เป็นแผลเรื้อรังที่ก้นกบยาวประมาณ 1 ซม. มีอาการคัน ถ้าอักเสบก็จะเจ็บปวดมาก และอีกโรคหนึ่งคือ เป็นต้อกระจกนัยน์ตาด้านซ้าย เป็นต้อหินนัยน์ตาด้านขวา หมอได้เข้าไปรักษาเป็นครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2518 ซึ่งรักษาแล้วสุขภาพก็ยังแข็งแรงตามวัย แต่ต่อมาปี2519 ร่างกายเริ่มซูบผอม อ่อนเพลีย ฉันอาหารได้น้อย ขาทั้ง 2 เป็นตะคริวบ่อย ต่อมา 2520 สุขภาพทรุด ค่อนข้างซูบเหนื่อยอ่อน เวียนศีรษะถึงกับเซล้มลง และประสบอุบัติเหตุขณะครองผ้าจีวรในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2522 ซึ่งเป็นวันที่ทางวัดจัดงานผูกพัทธสีมา ส่งผลให้เจ็บบั้นเอวและกระดูดสันหลัง ลุกไม่ได้ ต้องนอนอยู่กับที่ รักษาอยู่เดือนหนึ่ง ก็หายเป็นปกติ แต่เนื่องจากหลวงปู่อายุมากแล้ว จึงมีอาการอาพาธมาโดยตลอด คณะแพทย์ก็คอยให้การรักษาด้วยดีเช่นกัน จนกระทั่งใน วันอังคารที่ 2 กรกฏาคม พ.ศ. 2528 เวลา 21.53 น. การหายใจครั้งสุดท้ายก็มาถึง หลวงปู่ท่านได้ละร่างอันเป็นขันธวิบากไปด้วยอาการสงบ สิริรวมอายุได้ 98 ปี กราบสาธุ... **