แท่งว่านยาเศรษฐีทั้ง๕(สะเทกีงาปา) ครูบาวัดไม้ฮุง แม่ฮ่องสอน ยาสะเทกีงาปา(เศรษฐีทั้ง๕) ความเชื่อของชาวไทยใหญ่ ยาสะเทกีงาปา หรือยามหาเศรษฐีทั้ง5 ในสมัยพุทธกาลมีมหาเศรษฐีที่ได้รับการยกย่องว่ามีทรัพย์สมบัติมากที่สุด จำนวน ๕ท่านดังนี้  ๑.โฆสกเศรษฐี  ๒.อนาถบิณฑิกเศรษฐี  ๓.โชติกเศรษฐี  ๔. เมณฑกเศรษฐี ๕. ชฎิลเศรษฐี   ยานี้เป็นยาที่ขึ้นชื่อของครูบาท่านที่สักให้ลูกศิษย์ท่านแล้วมีความเจริญรุ่งเรือง เป็นเศรษฐีมีทรัพย์มากจนเป็นที่กล่าวขวัญถึงอย่างมาก ท่านครูบาสร้างปีใหนไม่ปรากฎ เล่ากันว่าเป็นยาที่ต้องมีส่วนผสมเกี่ยวกับเศรษฐี เช่น ไคลราวบันไดบ้านเศรษฐี ทองคำในอ่างล้่างมือบ้านช่างคำ(ช่างทำทอง) ดอกไม้ที่มีกล่าวในตำนานว่ามหาเศรษฐีทั้ง5 ท่านนำมาบูชานัตที่เคารพ และนำมาถวายแก่พระสงฆ์อันมีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน เป็นต้น  “ยามหาเศรษฐี”ดังมีเรื่องเล่ายืนยันถึงอานุภาพของยาสักท่านว่า มีชายนักแสวงโชคชาวไทยใหญ่คนหนึ่ง ชื่อ “ปุ่งยะ” เดิมเป็นพระอยู่ในรัฐฉาน เมื่อสึกแล้วก็ได้เดินทางเข้ามาในอาศัยอยู่ในตัวเมืองแม่ฮ่องสอนโดยอาศัยความรู้ที่เคยเป็นพระมาก่อนได้ตั้งตัวเป็นพ่อค้าขายของโดยเปิดร้านเล็กๆอยู่ในย่านใกล้ๆวัดหัวเวียง ชายคนนี้ด้วยความที่เคยเป็นพระมีอุปนิสัยอ่อนโยน อ่อนน้อมถ่อมตน และมีวิสัยใฝ่ทางการกุศล ก็มักจะไปทำบุญกับท่านครูบาเป็นประจำจนสนิทสนมกับท่านพอสมควร จะด้วยวาสนาต้องกันหรือเป็นโชคของชายคนนี้ก็ไม่ทราบได้ วันหนึ่งในการสนทนาพูดคุยสารทุกข์สุกดิบ ครั้งนั้นท่านครูบาได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า เธออยากเป็นเศรษฐีกับเขาบ้างมั้ย ชายคนนั้นก็ตอบว่า ..อยากเป็นเศรษฐีมีเงินอย่างคนอื่นเขามากๆ อาชีพค้าขายที่ทำอยู่ก็พอได้กินไปวันๆเท่านั้น หากได้เป็นเศรษฐีกับเขาบ้างอยากจะมาสร้างวิหารถวายครูบาดังความตั้งใจเดิมที่เคยคิดไว้ ท่านครูบาก็บอกว่า งั้นให้มาหาข้าๆจะสักยาให้และให้เตรียมปี๊บมาด้วย1ใบนะ  พร้อมกับนัดวันเวลาที่เป็นฤกษ์งามยามดีให้ พอถึงวันนัดชายคนนั้นก็เข้าไปหาท่านพร้อมกับเตรียมปี๊บไปด้วยอย่างงงๆ พอถึงฤกษ์ที่กำหนดไว้ท่านก็สักยามหาเศรษฐีให้และบอกว่า ให้เธอนำปี๊บนี้คลุมหัวกลับไปบ้านนะเจอผู้หญิงหรือใครตามรายทางอย่าพูดคุยหรือยิ้มให้โดยเด็ดขาดกลับไปถึงบ้านให้ไปเปิดดูหีบเก็บเงินเก็บทองแล้วจะมีเงินมีทองเป็นเศรษฐีสมใจ ผู้ชายคนนั้นก็ปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด ภายหลังกิจการค้าขายก็เจริญรุ่งเรืองจนร่ำรวยเป็นเศรษฐีของเมืองแม่ฮ่องสอนและได้มาสร้างวิหารไม้สักหลังใหญ่ถวายท่านครูบาดังที่เคยให้สัจจะไว้จริงๆ ยาสะเทกีงาปา(เศรษฐีทั้ง๕) กับความเชื่อของชาวไทยใหญ่... ยาสะเทกีงาปา หรือยามหาเศรษฐีทั้ง๕ ในสมัยพุทธกาลมีมหาเศรษฐีที่ได้รับการยกย่องว่ามีทรัพย์สมบัติมากที่สุด จำนวน ๕ท่านดังนี้  1.โฆสกเศรษฐี  2.อนาถบิณฑิกเศรษฐี  3.โชติกเศรษฐี  4. เมณฑกเศรษฐี 5. ชฎิลเศรษฐี   ยานี้เป็นยาที่ขึ้นชื่อของครูบาท่านที่สักให้ลูกศิษย์ท่านแล้วมีความเจริญรุ่งเรือง เป็นเศรษฐีมีทรัพย์มากจนเป็นที่กล่าวขวัญถึงอย่างมาก ท่านครูบาสร้างปีใหนไม่ปรากฎ เล่ากันว่าเป็นยาที่ต้องมีส่วนผสมเกี่ยวกับเศรษฐี เช่น ไคลราวบันไดบ้านเศรษฐี ทองคำในอ่างล้่างมือบ้านช่างคำ(ช่างทำทอง) ดอกไม้ที่มีกล่าวในตำนานว่ามหาเศรษฐีทั้ง ๕ท่านนำมาบูชานัตที่เคารพ และนำมาถวายแก่พระสงฆ์อันมีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน เป็นต้น......  “ยามหาเศรษฐี”ดังมีเรื่องเล่ายืนยันถึงอานุภาพของยาสักท่านว่า มีชายนักแสวงโชคชาวไทยใหญ่คนหนึ่ง ชื่อ “ปุ่งยะ” เดิมเป็นพระอยู่ในรัฐฉาน เมื่อสึกแล้วก็ได้เดินทางเข้ามาในอาศัยอยู่ในตัวเมืองแม่ฮ่องสอนโดยอาศัยความรู้ที่เคยเป็นพระมาก่อนได้ตั้งตัวเป็นพ่อค้าขายของโดยเปิดร้านเล็กๆอยู่ในย่านใกล้ๆวัดหัวเวียง ชายคนนี้ด้วยความที่เคยเป็นพระมีอุปนิสัยอ่อนโยน อ่อนน้อมถ่อมตน และมีวิสัยใฝ่ทางการกุศล ก็มักจะไปทำบุญกับท่านครูบาเป็นประจำจนสนิทสนมกับท่านพอสมควร จะด้วยวาสนาต้องกันหรือเป็นโชคของชายคนนี้ก็ไม่ทราบได้ วันหนึ่งในการสนทนาพูดคุยสารทุกข์สุกดิบ ครั้งนั้นท่านครูบาได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า เธออยากเป็นเศรษฐีกับเขาบ้างมั้ย ชายคนนั้นก็ตอบว่า ..อยากเป็นเศรษฐีมีเงินอย่างคนอื่นเขามากๆ อาชีพค้าขายที่ทำอยู่ก็พอได้กินไปวันๆเท่านั้น หากได้เป็นเศรษฐีกับเขาบ้างอยากจะมาสร้างวิหารถวายครูบาดังความตั้งใจเดิมที่เคยคิดไว้ ท่านครูบาก็บอกว่า งั้นให้มาหาข้าๆจะสักยาให้และให้เตรียมปี๊บมาด้วย1ใบนะ  พร้อมกับนัดวันเวลาที่เป็นฤกษ์งามยามดีให้ พอถึงวันนัดชายคนนั้นก็เข้าไปหาท่านพร้อมกับเตรียมปี๊บไปด้วยอย่างงงๆ พอถึงฤกษ์ที่กำหนดไว้ท่านก็สักยามหาเศรษฐีให้และบอกว่า ให้เธอนำปี๊บนี้คลุมหัวกลับไปบ้านนะเจอผู้หญิงหรือใครตามรายทางอย่าพูดคุยหรือยิ้มให้โดยเด็ดขาดกลับไปถึงบ้านให้ไปเปิดดูหีบเก็บเงินเก็บทองแล้วจะมีเงินมีทองเป็นเศรษฐีสมใจ ผู้ชายคนนั้นก็ปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด ภายหลังกิจการค้าขายก็เจริญรุ่งเรืองจนร่ำรวยเป็นเศรษฐีของเมืองแม่ฮ่องสอนและได้มาสร้างวิหารไม้สักหลังใหญ่ถวายท่านครูบาดังที่เคยให้สัจจะไว้จริงๆ. จากส่วนหนึ่งในประวัติครูบาวัดไม้ฮุงที่ พระอาจารย์ อภิวัฒน์ วัดทุ่งโป่ง เมืองปาย แม่ฮ่องสอน รวบรวมไว้