หมอนนกกระแต เครื่องรางกันฟ้าผ่าในสมัยก่อนคนโบราณเล่ากันมาว่า เป็นนกชนิดเดียวที่นอนเอาเท้าชีขึ้นฟ้า นกกระแตแต๊แวดจะนอนหงายท้อง เอาขาชี้ฟ้า เพราะมันนอนหนุนหมอน ว่ากันว่าเป็นหมอนทอง หมอนนี้ถ้าใครได้ไปก็จะมั่งคั่งร่ำรวย ค้ำชูหนุนนำ หมอนนกกระแตแต้แว๊ด จะเป็นก้อนเป็นหินธรรมชาติ ที่นกกระแตแต้แว๊ดจะเลือกคัดสรรมาอย่างดีวิเศษ เพื่อนอนหงายหนุนหมอนแบบคน เหมือนของใช้ประจำตัว เป็นของรักของหวง ว่ากันว่าแม้แต่ยามที่มันเดินก็จะเอาเหน็บหัวปีกไปด้วย ยามบินก็จะคาบไปด้วย การจะหาพบหรือขโมยของมันมานั้นยากมาก เป็นของที่หายาก ส่วนสาเหตุที่นกกระแตแต้แว้ดเวลานอนจะนอนหงายเอาเท้าชี้ฟ้า เพราะมีเรื่องเล่ากันว่ามันกลัวฟ้าผ่าและฟ้าถล่ม จึงต้องนอนในลักษณะนี้ เมื่อคนรุ่นเก่าได้หมอนดังกล่าวมา เขาจะนำไปให้ผู้เรืองวิทยาคมปลุกเสกให้เป็นมหาอุด บ้างก็ห่อผ้าใช้ติดตัว บ้างก็ถักลวดเงิน ลวดทองแดงแขวนติดตัว ตามทุ่งนา ป่าเขา เจ้านกระแตแต้แว๊ดจะหาดูได้ไม่ยาก มันจะทำรังอยู่บนดิน ที่แปลกคือ นกพวกนี้ ในรังที่ว่า จะมีหมอน นกประเภทนี้จะปั้นก้อนดินหรือเลือกเอาก้อนหิน เป็นหมอนไว้หนุนหัวตัวเอง เวลานอนก็จะนอนหงายท้อง หัวหนุนหมอนที่มันสร้างขึ้น. ชาวบ้านหรือพระเกจิเล่าว่า " ถ้าได้หมอนนั่นมา เป็นของขลังของดีวิเศษพุทธคุณ วิเศษครอบด้าน ดีนัก แลฯ