วันนี้วันที่ 28 มกราคม พ.ศ.2563 เป็นวันครบรอบ 43 ปี แห่งมรณกาลของครูบาอินโต คันธวังโส หรือพระครูภาวนาธิคุณ (28 มกราคม พ.ศ.2520) นอกจากท่านจะเคร่งครัดในเรื่องธรรมวินัย ท่านยังทรงไว้ซึ่งกฤติยาคมอันแกร่งกล้า ยากที่จะหาผู้ใดมาเสมอเสมือน ชาวล้านนาโดยเฉพาะคนพะเยาให้ความเคารพศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง ฟันในภาพ เป็นฟันกรามของครูบาอินโต เจ้าของเดิมได้มาตอนที่ครูบาอินโตยังดำรงขันธ์อยู่ หลายๆท่านสงสัยว่าทำไมฟันของพระเกจิอาจารย์ผู้เรืองเวทย์จึงศักดิ์สิทธิ์นัก ทางร้านขออธิบายให้เข้าใจง่ายๆ คือ ในขณะที่ท่านเสกเป่าวัตถุมงคลด้วยลมอัสสาสะ ปัสสาสะ หรือสวดบริกรรมพระคาถาด้วยสมาธิจิตที่ตั้งมั่น ไม่วอกแวกโลเล  ประกอบกับศีลอันบริสุทธิ์ ด้วยอำนาจแห่งจิตนั้นทำให้การปลุกเสกประจุพลังในวัตถุมงคลเกิดความศักดิ์สิทธิ์ สามารถคุ้มครองต่อผู้บูชาได้ฉันใด ฟันที่อยู่ในร่างกายท่านก็ได้รับการเสกเป่าไปด้วยฉันนั้น เหมือนกับตะปูสังฆวานร หรือตะปูที่ใช้ยึดเสาพระอุโบสถ ยังคงมีความศักดิ์สิทธิ์ เป็นที่ต้องการของผู้ที่ศรัทธา เพราะตะปูสังฆวานร ได้ผ่านพิธีกรรมทางศาสนามานับร้อยๆพันๆครั้ง อย่าว่าแต่ฟันเลยครับ แม้แต่ชานหมากที่พระเกจิผู้เรืองเวทย์เคี้ยว แลั้วคายทิ้ง ยังเป็นที่ต้องการของลูกศิษย์ลูกหา เช่น ชานหมาก ของหลวงพ่อทบ แห่งสำนักวัดชนแดน, ชานหมาก หลวงปู่สี วัดเขาถ้ำบุญนาก, ชานหมากหลวงพ่อทองดำ วัดท่าทอง, เกจิยุคเก่าบางรูป เช่น หลวงพ่อไซร์ วัดช่องลม จังหวัดอุตรดิตถ์ พอท่านชราภาพ ฟันของท่านก็หลุดไปตามภาวะสังขาร ท่านก็ให้ช่างนำฟันของท่านไปแกะเป็นรูปพระพุทธรูป เพื่อแจกจ่ายให้ชาวบ้านไปบูชาครับ จะเห็นได้ว่า “ฟัน” ของพระเกจิอาจารย์ หรือผู้ที่เราเคารพศรัทธา เป็นเสมือนตัวแทนของท่าน ให้เราได้ระลึกถึงปฏิปทาบุญบารมี และจริยวัตรอันงดงามสมัยที่ท่านยังมีชีวิต เป็น 1 ใน 32ซี่ที่มีเงินก็ใช่ว่าจะหาได้ครับ ขออนุญาตโชว์ครับ