ประวัติบางส่วน ลพ.คล้าย วัดสวนขันธ์ 
จะเล่าเรื่องที่ว่าทำไมท่านถึงได้สมญานามว่า"พ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์"**พ่อท่านคล้ายหยุดรถไฟ สมัยก่อนมีคนนิมนต์พ่อท่านคล้ายมาฉันเพลที่อ.ทุ่งสงครับแล้วพอตอนท่านจะกลับวัด(ที่จันดี)ท่านก็นั่งรถสามล้อถีบออกมาครับจะไปที่สถานีรถไฟอ.ทุ่งสงแล้วท่านเกิดลืมผ้าสังฆาฎิไว้ที่บ้านโยมครับ ท่านบอกให้สามล้อถีบกลับไปเอาที่บ้านโยมแต่สามล้อถีบบอกว่า"รถไฟจะเข้าสถานีแล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันรถไฟหรอกพ่อท่าน"พ่อท่านคล้ายจึงเอ่ยว่า"ไปเถอะยังไงก็ทัน"ท่านจึงกลับไปเอาผ้าสังฆาฎิที่บ้านโยม พอได้เวลารถไฟออกรถก็วิ่งไม่ได้ครับ เครื่องไม่ได้เสียครับคือคนขับรถไฟพยายามจะเร่งเครื่องเพื่อให้รถไฟวิ่งแต่ล้อรถไฟกลับฟรีวิ่งไปไม่ได้ครับ จนกระทั่งพ่อท่านคล้ายขึ้นไปนั่งบนรถไฟแล้วรถถึงวิ่งได้ครับ **น้ำกลายเป็นเหล้า สมัยก่อนแถวหน้าวัดสวนขันมีคนชอบดื่มเหล้ากันมากครับโดยเฉพาะเหล้าขาว คนพวกนี้จะกลัววาจาของท่านกันครับ จนวันหนึ่งก็เจอดีจนได้ครับ พวกนี้เขาจะเอาเหล้าไปดื่มกันในวัดครับ แต่วันนั้นพบพ่อท่านคล้ายเข้าท่านจึงถามว่า"นั่นถืออะไรกันมา"พวกนั้นจึงตอบว่า"น้ำครับพ่อท่าน"พ่อท่านคล้ายจึงเอ่ยว่า"เออน้ำก็น้ำ"แล้วพวกนั้นก็จากไปพอลับจากสายตาท่านแล้วก็จะแอบกินกันละครับเหล้าขาวที่ถือและเตรียมมานั้นได้กลายเป็นน้ำไปแล้วดังคำที่ท่านเอ่ยเลยครับ พวกนั้นจึงต้องไปขอขมาท่านกันครับ **ขวานนี้คืนสนอง สมัยก่อนคนเขาเล่นหวยกันเยอะมาก พวกที่ชอบเล่นหวยก็ชอบมานั่งดูกริยาอาการและคำพูดของพ่อท่านคล้ายแล้วนำไปแก้เป็นตัวเลขไปซื้อหวยกัน คนที่แก้ถูกก็เยอะครับ จนเจ้ามือหวยเถื่อนคนหนึ่งเกือบหมดตัวจึงมาหาพ่อท่านคล้ายพร้อมกับถือขวานมาด้วยครับและเอ่ยขึ้นว่า"ถ้าพ่อท่านไม่เลิกให้หวย ขวานนี้คงต้องจามหัวท่าน"พ่อท่านคล้ายก็นั่งนิ่งแล้วเอ่ยขึ้นว่า"ระวังขวานนั้นจะหล่นใส่หัวเองใน7วัน"หลังจากนั้น7วันก็เป็นดั่งวาจาของท่านคือเจ้ามือหวยเถื่อนคนนั้นถูกคนร้ายปล้นแล้วเอาขวานจามที่หัวตายอนาจครับ