หลวงพ่อเนียม เกิดเมื่อ พ.ศ. 2374 ในสมัยรัชกาลที่ 3 (ท่านมีอายุยืนยาวถึง 4 รัชกาล) มีชีวิตคลุกคลีอยู่กับวัดตั้งแต่เด็ก เพื่อศึกษาเล่าเรียนทั้งอักขระขอม และภาษาบาลี เมื่ออายุครบบวชท่านก็ได้ทำการอุปสมบทในบวรพุทธศาสนา เมื่ออุปสมบทถือเพศบรรพชิตแล้ว ท่านก็ตั้งหน้าตั้งตาศึกษาพระธรรมวินัยและมูลกัจจายน์ในจังหวัดพระนคร หรือธนบุรี ขณะที่ท่านได้ศึกษาธรรมะอยู่นั้นท่านก็ได้สนใจด้านวิปัสสนาธุระ และไสยศสตร์คาถาอาคมอีกด้วย และยังสันนิษฐานกันว่าท่านอาจเป็นศิษย์ของสมเด็จพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสีก็ได้

การทำพระเครื่องของหลวงปู่
วัสดุที่นำมาทำ พระงบน้ำอ้อย เป็นตะกั่วผสมปรอท โดยต้องทำให้ปรอทแข็งตัว ซึ่งในยุคสมัยนั้นไม่ใช่ของทำง่าย ว่ากันว่าต้องใช้คาถาอาคมและต้องมีส่วนผสมเฉพาะ ที่สำคัญต้องทำในฤดูฝน เพราะใบแตงหนูจะขึ้นเฉพาะในฤดูฝนเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีส่วนผสมสำคัญอย่างใบสลอดและข้าวสุก

หลวงพ่อท่านจะนำของสามอย่างมาโขลกปนกันเป็นการไล่ขี้ปรอทออกให้หมด เพื่อให้ได้ปรอทที่ขาวที่สุด ซึ่งท่านจะต้องโขลกและกวนส่วนผสมอยู่ถึง 7 วันจึงจะเข้ากันดี พอครบ 7 วัน ก็นำส่วนผสมไปตากแดด แล้วนำมากวนต่อจนเข้ากันดี เสร็จแล้วจึงนำมาแยกชั่งเป็นส่วน ส่วนละ 1 บาท (ขนาดเหรียญบาท) จากนั้นนำไปใส่ครกหิน เติมกำมะถัน และจุนสีโขลกให้เข้ากัน โดยจะต้องทำตอนกลางคืน ทำอยู่เช่นนั้น 3 คืน แล้วจึงนำปรอทใส่ลงไปในกระปุกเหล้าเกาเหลียง ผสมกับตะกั่วเอาเข้าไปสุมอยู่ถึง 7 วัน โดยจะสุมไฟเฉพาะตอนกลางวัน ส่วนกลางคืนจะทำพิธีปลุกเสกด้วยพระคาถาคม พอครบ 7 ไฟ ก็เทลงแม่พิมพ์จึงได้พระตามต้องการ