วันนี้นับเป็นโอกาสดีที่ทางร้านได้เปิดร้านที่2เป็นร้านพุทธคุณเมืองน่าน2 เพื่อรองรับพระเครื่องที่จะนำมาให้ได้ชมได้เช่ากัน วันนี้จะขอพูดเรื่องเส้นทางของร้านที่ทำไมจึงหันมาสนใจเครื่องรางครูบาดอนตัน

    ตอนที่1

     วันนี้อย่างที่ผมนำเรียนไปว่าร้านพุทธคุณเมืองน่านนั้น การลงรายการพระเครื่องมีจำนวนแค่100รายการ ทางร้านจะลบรายไหนก็เสียดายเพราะบางอย่างเป็นข้อมูลได้เรียนรู้  ทางร้านจึงเปิดร้านที่สองเพื่อรองรับวัตถุมงคลรายการต่างๆที่จะนำมาโชว์หรือให้เช่าบูชา   อย่างที่เคยคุยไปเบื้องต้นว่าทางร้านทำไมจึงหันมาให้เช่าวัตถุมงคลพวกเครื่องราง (หลายคนอาจมองว่าเอาที่อื่นมาหลอกขายเป็นครูบาดอนตันหรือไม่  อะไรๆก็เป็นของครูบาดอนตันหมดจริงหรือ อันนี้ต้องอ่านให้เข้าใจกัน)  โดยเฉพาะสายครูบาดอนตัน จากแต่เดิมนั้นไม่ค่อยนำออกมาให้บูชา  ผมขอเรียนดังนี้ว่า เมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมาวงการพระเครื่องในโลกออนไลน์นั้นจะมีแวปพระเครื่องไม่กี่แวป  การศึกษาพระเครื่องต่างๆค่อนข้างจำกัด คนที่เริ่มเล่นพระเครื่องนั้นส่วนใหญ่จะเช่าและผู้ที่ให้เช่านั้นยังมีไม่มาก ซึ้งต่างปัจจุบันที่คนหันมาสะสมพระเครื่องกันมาก และที่สำคัญนั้นในอดีตการที่เราสนใจพระเครื่องสักอย่างนั้นต้องถามผู้รู้ตัวต่อตัว  เขาถึงจะสอนถึงจะให้คำแนะนำ หรืออาจจะมีชมรมตามแวปต่างๆที่พอจะศึกษาข้อมูลเบื้องต้นได้  คนที่เก่งเรื่องพระเครื่องเลยมีน้อย คนที่ให้เช่าพระเครื่องก็มีไม่กี่ราย ซึ้งต่างจากปัจุบันที่เทคโนโลยีก้าวไกลวงการพระเครื่องต่างๆนั้นเด็กรุ่นใหม่เข้ามามากและการศึกษาพระเครื่องก็เป็นเรื่องง่ายเพียงแค่ซื้อตำรามาอ่าน ซึ่งหนังสือจะบอกเก๊แท้ หรือหาข้อมูลตามอินเตอร์เน็ตได้รวดเร็ว  ทำให้ทุกคนสามารถเป็นเซียนพระได้อย่างรวดเร็วและสามารถนำมาเป็นอาชีพได้  ถ้าเปรียบเทียบง่ายคือ สมัยก่อนคนให้เช่าพระมีไม่กี่ร้านไม่กี่ราย  ส่วนใหญ่จะเป็นผู้เช่าซื้อเสียมากกว่า  ต่างปัจจุบันที่ใครๆก็ต่างมีความรู้เรื่องพระเครื่อง จากเดิมที่เป็นผู้เช่า กลับมาเป็นผู้ให้เช่าแทน เลยทำให้พระเครื่องมีแต่คนขาย คนซื้อกลับไม่ค่อยมี หรือการซื้อต่อมือกันมานั้นทำให้เกิดปัญหาการบวกราคาพระทำให้ราคาพระเต็ม ขายออกไม่ได้ บ้างครั้งต้องเช่ามาเก็บไว้รอราคาขึ้นถึงนำออกมาให้เช่าได้  ในส่วนตัวผมมองในจุดนี้มานานจึงกลับมาคิดว่าทำยังไงให้ร้านอยู่รอดและเล่นแปลกออกไปจากคนอื่น โดยที่คนอื่นยังไม่รู้ ก็เลยมานึกถึงเครื่องรางครูบาดอนตัน ที่ท่านสร้างแจกและให้บูชาในช่วงผกค.เมืองน่านที่มีการรบกันดุเดือด  แต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้และยังมีหลงเหลือในบ้านดอนตัน  และหาคนที่จะรู้เรื่องนี้น้อยมาก แล้วครูบาท่านอื่นๆทำไมทางร้านจึงไม่สนใจศึกษาเครื่องรางของท่านบ้าง ก็เพราะว่าเครื่องรางของครูบาท่านอื่นๆยังไม่มีเอกลักษณ์ที่ชัดเจน ยากแก่การศึกษา มีจำนวนน้อยยากแก่การเสาะหามาเปรียบเทียบ และที่สำคัญคนที่จะเล่นจะต้องคลุกคลีในพื้นที่จริงๆเพราะจะได้รู้ข้อมูล ว่าปัจจุบันนี้ได้มีการทำเลียนแบบขึ้นมาหรือไม่ มีวัดไหนที่ทำออกมาคล้ายๆครูบาดอนตันบ้าง ยิ่งเรารู้ข้อมูลจะช่วยการเล่นไม่สับสนว่าของเก่าหรือทำขึ้นมาใหม่  ถ้าเราอยู่นอกพื้นที่โอกาสที่เราจะรู้ข้อมูล ติดตามข้อมูลว่าปัจจุบันว่ามีของเก๊ของใหม่หรือไม่นั้น เป็นเรื่องยากที่เราจะทราบได้ 

       ย้อนกลับไปเมื่อ7ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมยังไม่ได้เปิดร้านในแวปพระล้านนา ทางร้านพยายามหาข้อมูล เช่าวัตถุมงคลเครื่องรางของครูบาดอนตัน เช่าผ้ายันต์ เสื้อยันต์ ตะกรุด ฯ  อย่างที่ผมเคยนำเรียนไปว่าการที่เราไปซื้อวัตถุมงคลพวกนี้โดยไม่มีความรู้เลยนั้น ส่วนใหญ่จะได้ของเก๊กลับมาเพราะเราไปซื้อเพราะเพียงคำพูดของคนขายว่า อันนี้ของครูบาดอนตัน  แค่เพียงแค่นี้เราก็ตัดสินใจเช่ามาแล้วโดยไม่รู้ข้อมูลอะไรสักอย่าง และที่สำคัญคนที่เก่งสายเครื่องรางครูบาดอนตันก็ยังไม่มี หรืออาจจะมีแต่ไม่มีโอกาสได้เจอ เลยได้แต่ของเก๊เสียเป็นส่วนใหญ่   จากนั้นทางร้านคิดหาวิธีใหม่โดยเริ่มจากตะกรุดที่เล่นง่ายๆครูบาดอนตัน โดยศึกษาเอาตะกรุดที่เป็นมาตราฐานพบเห็นบ่อยๆนั้นก็คือตะกรุด108และตะกรุด11หลอด  ตะกรุด108ศึกษาอะไรเช่น ตะกรุด108ครูบาดอนตันมีกี่แบบ เชือกร้อยตะกรุดเป็นชนิดไหน ยันต์ท่านเป็นแบบไหนฯลฯ และอีกทางหนึ่งคือหาปั๊บสาที่เป็นตะกรุดเพื่อจะง่ายในการศึกษา หรือได้คำแนะนำจากน้องๆที่ดูยันต์เก่งๆ เมื่อเรียนรู้ไปเรื่อยๆสะสมประสบการณ์จำเอกลักษณ์ไว้  จากนั้นก็เริ่มมาสู่ผ้ายันต์เขียนมือ ว่าเราจะมีวิธีดูยังงั้ยว่าเป็นผ้ายันต์ของท่าน เริ่มศึกษาทีละนิดๆจนรู้ว่ายันต์ที่ลงตะกรุดกับยันต์ที่เขียนในผ้ายันต์นั้นส่วนใหญ่เป็นยันต์อันเดียวกัน จากนั้นก็ต่อด้วยเสื้อยันต์ว่าจะศึกษายังงั้ยให้รู้ว่านี่คือเสื้อยันต์ครูบาดอนตัน เช่น บล็อกของเสื้อยันต์แบบนี้จะลงยันต์แบบไหน บล็อกของเสื้อยันต์แบบนั้นจะลงยันต์อะไรไว้  จากที่ผมเล่ามาคร่าวๆนี้เพียงเล็กน้อยๆเท่านั้น ในการพิจารณาเครื่องรางของท่าน ส่วนรายละเอียดลึกๆนั้นมีปลีกย่อยมากมายในการพิจารณา  ผมใช้เวลาหลายปีในการที่จะแยกหมวดหมู่แต่ละครูบาของสายท่าวังผา เพื่อให้ทราบว่าแต่ละท่านเอกลักษณ์เป็นอย่างไร ท่านสร้างอะไรไว้บ้าง  อะไรที่เป็นจุดเด่นๆของท่าน  เพื่อง่ายในการเช่าหา กว่าจะพอเข้าใจก็ใช้เวลาอยู่นานเนื่องจากไม่มีใครชี้แนะ ต้องศึกษาหาความรู้เองซึ่งมันใช้เวลามาก แต่หากมีคนที่ค่อยชี้นำให้จะช่วยย่นระยะเวลาได้มาก

     เมื่อทางร้านพอจะมีความรู้แล้ว พอที่จะมองออกว่าอันไหนของครูบาดอนตัน  ทีนี้วัตถุมงคลเหล่านี้นั้นส่วนใหญ่ยังอยู่ในพื้นที่บ้านดอนตันเพราะช่วงก่อนหน้านั้น หลายคนที่ไปหาเช่าพระเครื่องของชาวบ้านตามบ้านจะเช่าเพียงเหรียญหรือพระผง  ไม่มีใครสนใจตะกรุด ผ้ายันต์หรือเสื้อยันต์เพราะเนื่องจากว่าไม่มีการซื้อขาย ถ้าได้มาก็ไม่รู้จะขายให้ใคร  คนที่ไปเช่าจากชาวบ้านก็จะเอาพระเหรียญพระผงกัน เลยทำให้เครื่องรางวัตถุมงคลยังคงอยู่ในพื้นที่  เมื่อทางร้านมีความคิดที่จะสะสมและให้เช่าเครื่องรางเหล่านี้แล้ว การที่จะได้มานั้นต้องได้ในพื้นที่หรือบ้านดอนตันเท่านั้น และการที่จะได้มานั้นจะมีวิธีการอย่างไรถึงจะได้มา ซึ่งมันไม่ง่ายอย่างที่หลายๆๆคนคิด ใช่ว่าถือเงินไปซื้อก็สามารถเอามาได้   ตอนที่สองมาคุยกันว่าวิธีการที่แต่ละคนไปเอามาจากชาวบ้านทำอย่างไรบ้าง ของเก๊เขาทำอย่างไร การยัดไส้รวมๆมาทำอย่างไร แต่ละอย่างดูอย่างไร ค่อยมาว่ากัน

   ภาพประวัติครูบาก๋ง วัดศรีมงคล ที่ลงในหนังสือพิมพ์คมชัดลึกเมื่อวันที่7สิงหาคม 57 โดยข้อมูลเล็กๆน้อยของทางร้านได้ถูกนำเสนอไปในหนังสือพิมพ์เล่มนี้ และขอขอบคุณที่ทางหนังสือพิมพ์ให้เครดิตทางร้านพุทธคุณเมืองน่าน โดยใช้ชื่อว่า คุณวังผาครับ