ตอนแรกที่เห็นตะกรุดเส้นนี้นึกว่าได้ของดีอีกแล้ว แต่พอมาดู ปรากฏว่าตะกรุดหายไป2ดอก อย่างที่ลูกศรชี้ไว้นั้นแหละครับ ในใจนั้นสุดแสนจะเสียดาย

      ตะกรุด14หลอดหรือที่เรียกตามในประวัติหนังสือครูบาดอนตันก็คือตะกรุดข่ามสิงหนาท เส้นนี้เป็นเส้นที่สามแล้วที่เจอแต่ในรอบ5ปีนะครับ เท่าที่ได้เห็นตะกรุดครูบาดอนตันมานั้น ตะกรุดที่หายากที่สุดผมต้องยกให้ตะกรุด28หลอดคือปืนแสนบอกหอกแสนกัน เพราะไม่เคยได้สัมผัสของจริงเลย เคยเห็นแต่ในรูปในหนังสือประวัติและอีกเส้นอยู่ที่น้องชายอีกคนหนึ่งที่ชื่นชอบตะกรุดรูบาดอนตันที่กรุงเทพ(ขอสงวนนามนะครับ) ใครที่มีเก็บไว้เถอะครับหรือเหมือนจะมีอยู่ที่บ้านก็ลองไปค้นหาดูนะครับเผื่อไปเจอของดีเข้า หรือถ้ามีอยากปล่อยให้บูชา บอกทางร้านได้เรายินดีจะเช่าเก็บไว้เพื่ออนุรักษ์ตะกรุดท่าน

    ส่วนตะกรุด14หลอดหรือข่ามสิงหนาทใช้คาดเอวนั้น ความหายากผมถือว่าหายากพอสมควรเพราะอย่างที่ผมพูดไว้ในรอบ5ปีพึ่งเจอสามเส้น เส้นที่สามที่เจอก็ไม่สมบูรณ์อย่างที่เห็นนั้นแหละครับ ส่วนตะกรุดอื่นๆนั้นพอมีให้เห็นบ้างครับแต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือความสมบูรณ์ของตะกรุดนั้นหายากสักหน่อย เพราะตะกรุดท่านผ่านกาลเวลามา30-40ปีแล้วและที่สำคัญ บ้านดอนตันถูกน้ำท่วมไม่รู้สักกี่รอบ จึงทำให้เชือกตะกรุดชำรุดไปมากก็เพราะความชื่นไปทำลายเชือกที่คาดตะกรุดไว้ครับ

             พี่ๆน้องๆทุกท่านที่โทรมาสอบถามราคาตะกรุดที่ผมลงโชว์ไว้หน้าร้านนั้น ผมต้องกราบขอโทษด้วยนะครับ เพราะเป็นตะกรุดที่ผมเก็บสะสมไว้เพราะเผื่อใครมาที่บ้านจะได้ให้ดูให้ศึกษาว่าเป็นอย่างไร ส่วนเส้นนี้ก็เหมือนกันคงไม่มีใครขอเช่านะครับเพราะตะกรุดหายไป2ดอก แต่ทางร้านจะขอเก็บไว้ดูเพื่อศึกษานะครับ