หรือที่เรียกกันทั่วๆ ไปว่า พระครูบาหลังย่น เป็นพระเครื่องเนื้อดินเผาผสมเถ้าอัฐิครูบาเจ้าฯ อัฐิ ในที่นี้น่าจะหมายถึงขี้เถ้ามากกว่าส่วนที่เป็นกระดูก คนล้านนาเรียกว่า เถ้าเฝ่าหรือดินเฝ่า เถ้าเฝ่าหรืออัฐิที่ใช้เป็นมวลสารสร้างพระเครื่องรุ่นนี้ได้จากบริเวณที่ตั้งเมรุชั่วคราวในงานพระราชทานเพลิงศพครูบาเจ้าศรีวิชัยนักบุญแห่งล้านนา ณ วัดจามเทวี ลำพูน เมื่อวันที่ ๒๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๘๙ ผสมกับเศษพระสกุลลำพูนป่นและมวลสารอื่นๆ

องค์นี้เนื้อเขียว หลังจาร เป็นภาษาล้านนา ว่า เกสาครูบาศรีวิชัยภิกขุ ก้นอุดเทียนชัยเห็นเส้น เกศาชัดเจน สวยคมชัด หายากมากๆ