กราบขอโทษคุณเฮียที่โจรกรรมรูปมาครับ องค์นี้ถามอาซ้อนะว่าเบื่อเมื่อไหร่ ชอบขอบูชาต่อนะครับ

มาฟังเด็กดอยขี้จุ  เล่านิทานที่เชื่อบ่ได้ครับผมก็แค่ผู้บริโภคที่รู้ 1หรือ2 กราบอภัยผู้รู้ 9 หรือ 10ครับ ก็ตามประวัติที่เกิด บ่ ทัน แต่คนทันท่านที่รู้ก็ขี้จุกันมาก็ 60 กว่า 70 กว่า 80 กว่า จะตายกันหมดแล้ว เอาค่ายที่1 เล่าว่าตามบันทึกมวลสารตั้งต้นเท่าผลส้ม นำไปเสกที่ กทม.กี่ลูกก็ไม่รู้(คงไม่แบกดินเป็นถังใหญ่ทั้งหมดไปนะ)กลับมา แล้วก็คลุกๆๆๆเพิ่มปริมาณ แบ่งแม่พิมพ์กันล้อมวง แล้วตัดแบ่งดินกันเป็นก้อนก้อนบนแห้งน้ำพระก็เนื้อหยาบ(พิมพ์ต้อ)คนกดอาจธุระเยอะขี้คุยกดช้าดินเลยแห้ง บางพิมพ์ดินอยู่ล่างดินเลยแฉะเนิ้อนวน  บางพิมพ์ผสมเนื้อสมเด็จมาก(สมัยก่อนสมเด็จคงมีมากก็ใส่เยอะ)เนื้อเลยสี่เทา(องค์คะแนน)ทำไม่ทัน ก็ส่งข่าวไปค่ายที่2 หลวงปู่....คงหลายท่านเมตตานำสารตั้งต้นคลุกๆๆๆๆใส่สิ่งที่ตนคิดว่าดีกดพิมพ์เสริม เจตนาบริสุทธิ์ เพื่อให้มีพุทธสถานในวันนี้ เนื้อพระจะมีความเพี้ยนบ้างก็ไม่แปลกพิมพ์ต่างๆที่สากลนิยมจึงมีเอกลักษณ์ และรูปแบบแตกต่างกัน ต้องถามสายตรงผู้รู้ครับเรื่องนี้ครับ ปลุกเสกเพื่อให้ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ นำวางตู้ ศรัทธาชอบก็ทำบุญ แล้วก็เลือกที่ชอบ จบบริบูรณ์(โฆษนาขี้จุโกโก้คลั้นทุ่งขาวสาลี)

ส่วนองค์เจ้าปัญหาถ้าเครียดจัดเรื่องเนื้อหามวลสารไม่ใช่ก็ถือว่า หลวงปู้เมตตา(ด้วยใจบริสุทธิ์)ยกมาทั้งกล่อง 3000-5000องค์ โดยประมาณออเดอร์สมัยนั้น สมทบร่วมเสก ให้เกิดพุทธสถานก็โอเคนะ เช่าหาบูชากันมาเกือบ 60 ปี จริงแล้วคนก็ชอบไม่เหมือนกัน เรื่องพิมพ์ บางลังก็มี แต่พิมพ์นี้บ้างนั้นบ้างซ้ำกันหลายองค์ครับ เป็นสีสันของพระรอดวัดนี้ครับ(เหนื่อยจัง)

ขอบคุณชาวยุทธผู้กล้าทุกท่านครับ สบายๆสร้างสรรค์ครับสำหรับทุกความคิดเห็น

ภาพนี้เท่มั๊กมากขออนุญาตนะครับต้นตำหรับ

เขียนได้น่าสนใจทีเดียว

เจียวละท่าน...

ขอสงวนสิ่งที่ผมคิดว่าดีที่สุดไว้คุ้มครองคนที่ผม...  

สนใจองค์นี้ไหมมีดีกรีระดับสูงในงานใหญ่ด้วย   ครั้งหนึ่งเคยมีคนยกนิ้วให้มากมาย  หนักหน่อยนะ