เมืองโอ่ง ราชบุรีก็มีพระท่ากระดานกับเขาเหมือนกัน  หลายคนคงคุ้นกับชื่อพระท่ากระดานกรุหนองอีจาง  แต่คนที่จะเคยได้ชม และเห็นพระแท้ผ่านตานั้นมีไม่มาก  ทั้งนี้ก็เพราะพระกรุนี้แตกกรุมาตั้งแต่กึ่งพุทธกาลราว พ.ศ. 2500 มาถึงปัจจุบันนี้ก็ร่วม 50 กว่าปี แล้ว  และก็มีพระขึ้นจากกรุราว 50 องค์ ซึ่งตามตำราระบุไว้ว่า เป็นพระตะกั่วสนิมแดงทั้งหมด  แต่ถ้าจะเสาะหามาเชยชมนั้น  เรียกได้ว่าหาพระท่ากระดาน ของเมืองกาญจนบุรี ยังจะหาง่ายเสียกว่า

         ผมเคยไปสืบเสาะประวัติของวัดหนองอีจาง    ถามใครก็ไม่มีใครรู้จักวัดชื่อนี้  ตอนหลังถึงทราบจากคนราชบุรี-โพธาราม ว่าเส้นทางถนน เพชรเกษม ผ่านจังหวัดนครปฐม ขึ้นไปทางราชบุรี  ก่อนจะถึงแยกบางแพ  ราว 5-6 ก.ม. ขึ้นไปจนถึงแยกบางแพ แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าไปอีกหลาย ก.ม.  ย่านนั้นชาวบ้านเขาเรียกว่า ตำบลอีจาง  กันมาเนิ่นนานแล้ว  และวัดหนองอีจางนั่นก็คงเป็นวัดใหม่อีจางนั่นแหละ

            เมื่อผมไปถึงวัดใหม่อีจางซึ่งอยู่ก่อนถึงแยกบางแพราว 4 ก.ม.  วัดตั้งอยู่ข้างลำรางสาธารณะ ห่างถนนใหญ่เข้าไปราว 300 เมตรซ้ายมือ  เมื่อไปถึงวัดก็ได้มีโอกาสเข้าไปนมัสการถามหลวงพ่อในวัด  และคนเฒ่าคนแก่ หลายต่อหลายท่านบริเวณนอกวัด เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาและสถานที่กรุพระแตก  ปรากฏว่า ไม่มีใครทราบ รายละเอียดเรื่องนี้เลย อย่างมากก็บอกว่า  แค่เคยได้ยินว่ามีพระกรุแตกที่นี่เมื่อ 50 ปีมาแล้ว  และหลวงพ่อองค์เก่าที่รู้เรื่อง ท่านก็ลาสิกขาไปเป็นฆราวาส  มาเนิ่นนานหลายสิบปีแล้ว

            ด้านข้างวัดส่วนที่ติดกับลำรางสาธารณะนั้น ก่อนจะมีลำรางสาธารณะผ่านเป็นหนองนํ้าใหญ่พอสมควร  ปัจจุบัน ยังเหลือสภาพเป็นหนองนํ้าเล็กๆ  ดังที่เห็นในรูป นั่นกระมังที่ทำให้คนเรียกติดปากว่า  วัดหนองอีจาง

        จากการที่ได้ผ่านตาพบพระพิมพ์ท่ากระดาน กรุหนองอีจางมาพอสมควร ( ร่วม 10 องค์ )  ได้พบว่ามีส่วนหนึ่งเป็นพระเนื้อออกไปทางชินเงิน  ซึ่งเนื้อดูแล้ว ไม่ค่อยมีความเก่า คล้ายกับพระท่ากระดานกรุวัดบางช้างเหนือ ที่จัดสร้างขึ้นเมื่อ ราว 30 ปีที่ผ่านมา และจุดตุ่มสนิมแดงที่พบเจอเช่นพระเนื้อตะกั่วนั้นไม่มีให้เห็นเลย ทั้งๆที่ตำราดั้งเดิมระบุไว้ว่า พระท่ากระดานกรุหนองอีจางทั้งหมดเป็นพระเนื้อ ตะกั่วสนิมแดง

         บางองค์ที่พบนั้นจะโดนตัดฐานชั้นล่างออก  ทำให้ผมฉงนใจว่าจะมีการเทหล่อพระท่ากระดานกรุหนองอีจาง  เสริมออกมาอีกบ้างหรือเปล่า คล้ายพระท่ากระดานกรุวัดบางช้างเหนือที่เอาพิมพ์พระพิจิตรหัวดง  พิจิตร มาเป็นแม่พิมพ์  จนนักสะสมหน้าใหม่สับสนกับพระพิมพ์นี้มาก

                เหตุผลอีกประการก็คือถ้าพระที่ทำพร้อมกันน่าจะมีร่องรอยตำหนิในพิมพ์ที่คล้ายๆกัน  แต่เท่าที่เห็นพระที่เนื้อออกไปทางชินเงินจะพบว่าเป็นพระหลังตันเรียบ หรือเป็นแอ่งน้อยๆ  ไม่มีร่องรอยของตำหนิด้านหลังที่เหมือนกันเช่นพระ 2 องค์ที่นำมาให้ดูกันนี้  ฉนั้นถ้าเป็นเนื้อนอกตำรา และผมสามารถเลือกได้  ผมก็คงเลือกพระเนื้อตะกั่วสนิมแดงจ่ะๆ เก็บไว้เป็นมรดกลูกหลานน่าจะปลอดภัยกว่า

สุดท้ายนี้ต้องขอขอบคุณคุณหมอ ลูกแมวน้อยที่เอื้อเฟื้อภาพมาร่วมนำเสนอเรื่องราว  และถ้าเป็นไปได้  ขอให้คุณหมอโชว์องค์ที่ได้มาใหม่ด้วย

ในรูปยังมีโบสถ์ที่สร้างยังไม่เสร็จ   หากท่านใดมีจิตศรัทธา  ผ่านวัดเมื่อใด  กรุณาแวะเข้าไปเยี่ยมชม และทำบุญด้วย

ในกะทู้เก่าๆนั้นมีผุเข้ามาให้ข้อมูลส่วนหนึ่งดังนี้

ขอบคุณครับ พี่อาทิตย์

สุดยอดครับอาจารย์ แบบนี้เรียกได้ว่ารู้แจ้งเห็นจริงเลยครับ

แน่นๆๆ ด้วยข้อมูล...

องค์ใหม่ของคุณหมอลูกแมวน้อย ได้รูปมาแล้ว  จะสังเกตุได้ว่ารอยแท่งเข็มที่เห็นด้านหลัง มีเหมือนกันทั้ง 3 องค์