ไม่ทราบที่ แต่ใส่แล้วมั่นใจ  อิอิอิ....

ความเป็นมาของพระขรรค์ พระขรรค์ คือ อาวุธปลายแหลม คล้ายมีด แต่มีสองคม และเรียวตรงกลาง ท่านที่เคยดูลิเกหรือละครจะเคยเห็นพระขรรค์มาแล้ว พระขรรค์นี้คณาจารย์ท่าน ได้แยกแขนงมาจากมีดหมอ หรือเทพศาสตราใช้สำหรับการปราบภูติผีปีศาจ และคุ้มกันอันตราย คือแทนที่จะให้เหล็กตีเป็นใบมีดกลับใช้วัสดุอื่นมาทำเป็นพระขรรค์ วัตถุประสงค์ในการสร้างก็ดุจเดียวกันคือ "มีดหมอ" นั่นเอง และพระขรรค์ที่ทำด้วยเขาควายเผือกของ หลวงพ่อโศก วัดปากคลอง อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรี

องค์พระผู้สร้าง หลวงพ่อโศก หรือท่าน พระครูอโศก ธรรมสาร เป็นเกจิอาจารย์ที่ชาวเมืองเพชรให้ความเคารพนับถือไม่น้อยกว่าพระอาจารย์องค์อื่นท่านเป็นอดีตเจ้าอาวาสวัดปากคลอง เคยออกเครื่องรางหลายอย่างเช่น คุณพระปลัด น้ำเต้ากันไฟ และอีกหลายอย่าง 

เมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๐ กว่านั้นทางไปวัดปากคลองแสนลำบาก ไม่สะดวกเหมือนปัจจุบัน แต่ก็มีผู้ที่ศรัทธาเดินทางไปนมัสการท่านเพื่อขอของดีกันมากมายแน่นวัด ยิ่งตอนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ตอนญี่ปุ่นบุกไทยด้วยแล้ว ออกไม่ทันกันเลยทีเดียว ได้เคยทราบจากผู้ใกล้ชิดและมีโอกาสได้เรียนถามท่านได้ความว่า ท่านเดินทางไปเรียนวิชานี้มาจากสองสำนักคือ หลวงพ่อคล้าย วัดพระทรง และ หลวงพ่อแหล่ม วัดบางคลี่ สมุทรสงคราม (ตอนต่อมาได้ย้ายไปวัดจันทร์เจริญสุข)

กรรมวิธีการสร้างพระขรรค์ ตามตำราของท่านกำหนดว่าเขาควายนั้นจะต้องประกอบด้วยลักษณะดังนี้

เขาควายเผือก (ควายธรรมดาใช้ไม่ได้)    ต้องตายโหง คือ ถูกยิงตาย ขวิดกันเองตาย หรือถ้าถูกฟ้าผ่าตายได้ก็ยิ่งวิเศษ

 เขาควายนั้น จะต้องไม่ถูกต้มมาก่อน กล่าวคือเมื่อควายตายลงก็ต้องชำแหละตัดเขาออกสดๆ ไม่ต้องรอให้แล่ควายออกเป็นส่วน ๆ แล้วจึงนำหัวมาต้มเพื่อเอาเขาออกได้ สะดวกท่านว่าใช้ไม่ได้    แกะเป็นรูปพระขรรค์ (โดยไม่ทวนเขา) ในที่นี้หมายความว่าเวลาแกะให้ตัดออกเป็นชิ้นพอเหมาะกับการแกะ ให้จำไว้ว่าทางไหนทางโคนเขา ทางไหนทางปลายเขาให้ทำเครื่องหมายไว้ เวลาแกะให้แกะจากโคนเขาไปหาปลายเขา เป็นทางเดียวตลอดเวลาการแกะจนสำเร็จ ถ้าทวนแม้แต่ครั้งเดียวใช้ไม่ได้ต้องทิ้งไป

 คาถากำกับพระขรรค์มีดังนี้    "พุทโธ ปัพพะชายาโน สัพพะศัตรู วินาสสันติ ธัมโม ปัพพะชายาโน สัพพะศัตรู วินาสสันติ สังโฆ ปัพพะชายาโน สัพพะศัตรู วินาสสันติ"  

ข้อมูล เป็นเกร็ดประวัติเกี่ยวกับเสือขาว ลูกศิษย์หลวงพ่อดิ่ง แขวนพระปิดตา และตะกรุดหลวงพ่อดิ่ง แต่ไม่ประพฤติตนเป็นคนดี  เป็นที่ต้องการตัวของตำรวจเป็นอย่างมาก แต่ลูกปืนไม่ระคายผิวเสือขาวแต่อย่างใด ทางตำรวจจึงมาหาหลวงพ่อดิ่งผู้เป็นอาจารย์เพื่อปรึกษาหาแนวทางในการคัดของเสือขาว   หลวงพ่อดิ่งท่านว่า ไม่มีอะไรคัดของของท่านได้ ยกเว้นอย่างเดียว คือ พระขรรค์ หลวงพ่อโศก ผู้เป็นสหะรรมิกของท่านเพียงรูปเดียว  โดยให้ใช้ปลายพระขรรค์เขียนคาถาตามที่ท่านให้ลงที่ลูกปืน ผลสุดท้ายเสือขาวต้องจบชีวิตการเป็นโจรด้วยเหตุแห่งการล้างอาถรรพ์คัดของ โดยพระขรรค์หลวงพ่อโศก วัดปากคลองฯ โปรดใช้วิจารณญาณรับฟังข้อมูลด้วยครับ คัดลอกมาจากหนังสือพระเล่มเก่า