แหะ แหะ ไม่มีอะไรหรอกครับ แหย่กันเล่น ๆ พระเปิมองค์นี้ สีจำปา  ถ้าดูเผิน ๆแว๊บเดียวก็ว่าสวยจัง  แต่พิจาณาอีกทีรูปทรงวงพักตร์ลักขณา  ช่อผกาใบโพธิ์   เทพยดาท่านปรุงแต่งให้ภายหลังขึ้นมาจากกรุทั้งสิ้นครับ  เรียกว่าเอาไว้บูชาหรือเอาไว้ศึกษาก็ไม่เสียหายอันใด  เพราะพวก ๆกันบริจาคให้มาฟรี ๆไม่เอากะตังค์  เห็นว่าปรุงแต่งแปลงโฉมแล้วก็ดูสวยสะ ยกมือไหว้พระแล้วจึงนำมาลงให้ชมกัน  ไม่ว่ากันนะคร๊าบ คนสมัยก่อนไม่สนใจหรอกครับว่าจะต้องเอาไว้แบบเดิม ๆจึงจะมีราคาน่าสะสมตามยุคสมัยนี้  อันว่าพระเปิมเองสมัยก่อนก็ไม่มีราคาค่างวดสักเท่าใด  ดังนั้นพวกจึงจัดการบิ๊วด์หน้าตา ตัดขอบที่เกิน แต่งขอบให้ได้รูปทรงกะทัดรัด ฝนหลังให้เรียบบางเฉียบเท่าที่จะทำได้ เพื่อไม่ให้เปลืองค่าทอง ความจริงนั้นเจ้าของความคิดก็ไม่ใช่เจ้าของพระหรอกครับ ส่วนใหญ่เป็นฝีมือของอาเฮียร้านรับเลี่ยมทองนั่นแหละตัวดี  บางอาเฮียแกเล่าด้วยความซื่อว่าอั๊วบิ๊วด์มาเป็นพัน ๆองค์มากมายหลายพิมพ์พระกรุนี้ทีเดียว ครั้นกิจการร้านค้าทองตกมาถึงมือลูกหลานรับมรดกสืบทอดทำต่อมา ค่านิยมปัจจุบันก็เปลี่ยนไป  อีล่าอั๊วชิ๊กหายโลย ...  เค้าเป๋  อาแป๊ะครางเสียงแผ่ว