เฝ้าห่วงอาลัยถึงใครคนหนึ่ง เคยรักกันตราตรึงประหนึ่งดังดวงชีวาจากไกลหายลับเจ้าไม่กลับมา กี่ปีที่เธอหนีหน้า ไม่กลับมาหารักดังเก่าพี่ผิดอันใดขวัญใจจึงชัง ใจนะใจร้ายจังเชื่อฟังคารมใครเขาพี่คอยแห้งแล้งไม่มีสร่างเซา เปรียบปานเหมือนกว๊านพะเยา รอฝนหล่นพราวทุกคืนทุกวันโปรดจงเห็นใจพี่เถิดคนดี ก่อนนี้สองเราเคยใฝ่เคยฝันจะร่วมรักร่วมใจไม่จากกัน ภายใต้แสงจันทร์ที่ริมฝั่งน้ำพี่ยังจำได้จงกลับคืนมาหารักดังเก่า ลืมเรื่องร้ายคลายเศร้าเจ้าอย่าทำเมินไฉนพะเยารอเธอรอรักด้วยความห่วงใย จะนานแสนนานเท่าไหร่ ขอให้เธอนั้นกลับมา
