แบบพระพิมพ์ดินเผากรุพระนาดูน

พระพิมพ์ดินเผากรุพระนาดูนที่ขุดพบเมื่อปี  พ.ศ.  ๒๕๒๒   นั้น  เป็นพระ    

   พิมพ์ดินเผาฝีมือช่างประจำราชสำนัก  โดยในกอมระตาญง์พร้อมด้วยพระสหายได้ร่วมกัน  

   สร้างไว้เพื่อเป็นพุทธบูชาสืบต่อพระพุทธศาสนา  พระพิมพ์ดินเผากรุพระนาดูน  มีพุทธศิลป์

   ลวดลายลีลาอ่อนช้อยสวยงามและเป็นศิลปะสมัยทวาราวดีมีอายุอยู่ในราวพุทธศตวรรษที่   

   ๑๒–๑๖ (หรือประมาณ  ๑,๓๐๐ ปี)เนื้อพระพิมพ์แข็งแกร่งมาก  พระพิมพ์บางองค์กลายเป็น

  เนื้อหิน  สีเนื้อพระพิมพ์มี ๕  สี คือสีหิน(น้ำตาลแก่)  สีเหลืองอ่อนหรือสีเหลืองมันปู  สี

   ชมพู    สีแดงหินทราย  และสีขาวนวล (สีเท่าอ่อน)  ในพระพิมพ์เกือบทุกพิมพ์จะมี  

   รูปเจดีย์     และสถูปจำลองปรากฎอยู่เสมอ     และเป็นพระพิมพ์เล่าเรื่องพุทธประวัติที่มีความ

  หมายอยู่ในตัว  พระพิมพ์ดินเผากรุพระนาดูนที่ขุดพบได้นำตัวอย่างไปวิเคราะห์หาส่วนผสม  

  โดยคุณโสดา รัตนิน  แห่งมหาวิทยาลัยโอตาโก ประเทศนิวซีแลนด์  ซึ่งขณะนั้นได้ปฏิบัติงาน

   อยู่ที่โครงการโบราณคดีภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  จาการวิเคราะห์ปรากฎว่า  ส่วนผสมหลัก   

  ได้แก่   ศิลาแลง   ดินเหนียว  แกลบข้าว  ทราย   กรวด   ในตัวอย่างบางชิ้นมีเมล็ดข้าวผสมอยู่

  ด้วยส่วนผสมที่ใช้มากได้แก่      ทราย 

ทราย  ซึ่งเมื่อเผาแล้วจะทำให้เนื้อดินมีความแกร่งมาก    

  ลักษณะการเผาจะเผาแบบกลางแจ้งอุณหภูมิไม่คงที่  จึงทำให้สีของพระพิมพ์ดินเผาแตกต่าง

  กัน  รูปลักษณะของพระพิมพ์ดินเผากรุพระนาดูน

  ซม.  สูง  ๗  ซม.  พระพุทธรูปประทับนั่งสมาธิบนบัลลังก์ฐานเตี้ย  ไม่มีประภามลฑล  เศียร