นักเล่นรุ่นเก่า ๆท่านเรียกกันมานานแล้วว่าเป็น พระร่วงคืบ พิมพ์ต้อ กรุวัดราชบูรณะ พระนครศรีอยุธยา  แต่ผมวัดดูแล้วก็ได้ความสูงขององค์พระเพียง ๑๑.๕ ซ.ม. เท่านั้น  แล้วมันจะเป็นคืบได้อย่างไร โอ๊ะ ก็อุตส่าห์ด้นเรียกกันไป ก็เพื่อการตลาดอีกละ  ส่วนพุทธลักษณะที่ให้เห็นเด่นชัดว่ามีความแตกต่างก็คือสัดส่วนบางส่วนขององคาพยัพขององค์พระนั่นเอง กล่าวคือ  ช่วงล่างขององค์พระจะมีขนาดสั้นกว่าปกติเมื่อเทียบกับพุทธลักษณะของพระพิมพ์อื่น ๆหรือเมื่อเทียบกับสัดส่วนร่างกายของมนุษย์โดยทั่วไป  เฮียเพ้งฯแห่งเมืองกรุงเก่า แกจึงนำเอาองค์ของแกมาลงโชว์แล้วแสร้งทำเป็นสงสัยว่าเป็นพิมพ์นั่งหรือพิมพ์ยืน เผื่อจะมีท่านผู้รู้ท่านใดให้ความเห็น แต่แล้วก็ไม่มีใครหยอดความเห็นให้แก(ก็กินแห้วกันไป)  วันนี้ผมนำมาลงโชว์ก็ไม่มีความเห็นว่าเป็นเพราะอะไรพระพิมพ์นี้จึงมีพุทธลักษณะเช่นนี้เหมือนกันแหละ ก็เราเกิดกันไม่ทันการสร้างในยุคนั้น ก็จึงได้แต่สันนิษฐาน  ว่าโดยส่วนตัวแล้วผมก็ไม่คิดว่าเป็นเพราะช่างที่ทำฝีมือไม่ดีจึงทำผิดสัดส่วนไป  ผมกลับคิดว่าช่างนั้นตั้งใจทำให้ผิดและเน้นสัดส่วนนั้นต่างหาก  โดยทำเพื่อเอาใจผู้สั่งทำ  และจะเป็นไปได้ไหมที่ผู้สั่งให้สร้างอาจจะมีสรีระร่างกาย ๕ สั้นมงคลแบบเติ้งเสี่ยวผิงหรืออดีตนายกบรรหาร  และพระกรุนี้เป็นการสร้างและร่วมบรรจุเป็นพุทธบูชาของผู้คนทุกชนชั้น หาใช่เป็นการเฉพาะสำหรับพระมหากษัตริย์แต่เพียงพระองค์เดียว  เรียกว่าใครจะสร้างอย่างไรก็ได้ แล้วร่วมกันนำมาบรรจุในกรุ  พระที่พบในกรุวัดราชบูรณะนี้จึงมีความหลากหลายมากกว่าพระกรุอื่น ๆ